А.Линдгрен. Балақай және шатырда тұратын Карлсон

– Сәлем! Маған бір минутқа мұнда қонуға бола ма? – деді

– Иә, иә, болады, – деді Балақай, кейін: – Немене, бұлай ұшу қиын ба? – деп сұрады.

– Маған түк емес, – деді Карлсон, – өйткені мен әлемдегі ең үздік ұшқырмын!

– Сенің атың кім? – деп сұрады Карлсон.

– Балақай. Алайда шын есімімді Сванте Свантесон деп атайды.

– Ал мені, неге екенін қайдам, Карлсон деп атайды. Жай Карлсон десең болды. Сәлем, Балақай!

– Сәлем, Карлсон! – деді Балақай.

– Сенің жасың нешеде? – деп сұрады Карлсон.

– Жетідемін, – деп жауап берді Балақай.

– Тамаша. Әңгімемізді жалғастырайық, – деді Карлсон.

– Привет! Можно мне здесь на минуточку приземлиться?

– Да, да, пожалуйста, – ответил Малыш и добавил: – А что, трудно вот так летать?

– Мне – ни капельки, – произнёс Карлсон, – потому что я лучший в мире летун!

– Как тебя зовут? – спросил Карлсон.

– Малыш. Хотя по‑настоящему меня зовут Сва́нте Свантесон.

– А меня, как это ни странно, зовут Карлсон. Просто Карлсон, и всё. Привет, Малыш!

– Привет, Карлсон! – сказал Малыш.

– Сколько тебе лет? – спросил Карлсон.

– Семь, – ответил Малыш.

– Отлично. Продолжим разговор, – сказал Карлсон.