Қазақ мүшел жасты "қатерлі жас", "қауіпті кезең" деп есептеген. Әр мүшелдің ерекшілігін жастарға түсіндіріп отырған. Адамның өмірі әр он екі жылдан бір қайырылғанда қамыс буыны секілді әлсіз болады деп түсінген. Жел ұрған қамыс буынынан сынады. Өмірдің де буыны мүшел жас деп түсінген. Сондықтан мүшел жасында алыс сапарға жалғыз шықпаған, той жасамаған т.б. өзіне шектеулер қойған. Туылу, жұлдызнамасына қарай қызыл не жасыл, не жыл мезгіліне байланысты жарасымды киім киіп жүрген. Өзінің ең сүйікті, жақсы көретін бір затын өзіне адал құрбысына, не достарының біріне сыйға ұсынған. Ай сайын садақа беріп отырған. Дегенмен мүшел жасқа толғанда көп уайымдап, алаңдауға болмайды, адам өзін психологиялық тұрғыда тек жақсылыққа дайындауы керек.
Толығырақ